Emigrantologia – to rozległy obszar wiedzy o charakterze interdyscyplinarnym. Przedmiotem jej badań jest emigracja, która ze względów historycznych i politycznych stała się znaczącym zjawiskiem w krajach słowiańskich. Pojęcie emigrantologii i jej koncepcję przedstawił Lucjan Suchanek na XII Międzynarodowym Kongresie Slawistów w Krakowie w 1998 r. podczas obrad okrągłego stołu na temat „Emigrantologia – nauka o literaturze i kulturze emigracyjnej”. W 2000 r. Jurij Boriew napisał: „rodzi się nowa nauka – emigrantologia”.

 

Studia emigracyjne prowadzone są z perspektywy takich nauk, jak historia, kulturoznawstwo, literaturoznawstwo, lingwistyka, historia sztuki, religioznawstwo, socjologia, politologia, pedagogika i inne. Jednym z najważniejszych aspektów badań jest dyskurs na temat emigranta jako typu człowieka. Analiza tego problemu pokazuje, że emigrant – homo emigrans – jest jednym z typów antropologicznych (aspekty człowieka), takich jak homo socialis, homo oeconomicus, homo religiosus, homo politicus. Perspektywy badań nad emigrantami w tych dziedzinach i wielu innych są bardzo szerokie.

 

Przedmiotem badań komisji i jej członków jest historia emigracji, los i status emigrantów, jej instytucje (instytucje edukacyjne, uczelnie wyższe, wydawnictwa i poligrafia) oraz formy organizacyjne (koła, stowarzyszenia, partie), życie duchowe, religijne i polityczne, osiągnięcia w różnych obszarach piśmiennictwa (publicystyka, dokumentalistyka, eseistyka, teksty naukowe, filozoficzne, religijne), liczne formy sztuki: teatr, balet, opera, kino, sztuki wizualne, muzyka, a także osiągnięcia w nauce.

​

​

Wystąpienie prof. zw. dr hab. Lucjana Suchanka

podczas Konferencji Naukowej w Opolu

22 września 2014 roku

​

​